نخستین شناور مسلح و بدون‌سرنشین ترکیه «مارلین»، در چارچوب ابتکار چهارمرحله‌ای ناتو و با هدف تسریع در به‌کارگیری فناوری‌های نو در میان کشورهای عضو، به‌روزرسانی شد. این پروژه با هدایت فرماندهی تحول متفقین ناتو و با مشارکت دانشگاه‌ها، صنایع دفاعی و نهادهای دولتی ترکیه اجرا شد.
مرحله پایانی این برنامه، شامل آزمایش‌ها و نمایش‌های عملی با هماهنگی ریاست صنایع دفاعی ریاست‌جمهوری ترکیه و در دانشکده دریانوردی دانشگاه فنی استانبول برگزار شد.
در این رزمایش، شناور مارلین که توسط شرکت صنایع دفاعی آسلسان و کارخانه کشتی‌سازی سفینه توسعه یافته است، مأموریت شناسایی و طبقه‌بندی مین‌های شناور در سطح دریا را با موفقیت به انجام رساند.
در این پروژه، یک قابلیت جنگی مبتنی بر نرم‌افزار به مارلین افزوده شد؛ قابلیتی که بدون نیاز به نصب تجهیزات سخت‌افزاری جدید و صرفاً از طریق به‌روزرسانی نرم‌افزار فعال شده است. این فناوری به مارلین امکان می‌دهد تا مین‌های سطحی را به‌صورت خودکار شناسایی، طبقه‌بندی و تحلیل کند.
مارلین که پیش‌تر دارای توانایی‌های شناسایی و مراقبت، جنگ الکترونیک و نبرد سطحی بود، اکنون می‌تواند در عملیات مین‌روبی و مقابله با تهدیدات مین‌های دریایی نیز نقش‌آفرینی کند.
در مرحله نخست پروژه، تمرکز بر شناسایی مین‌های سطحی از طریق تحلیل داده‌های حسگرهای الکترواپتیکی و پردازش آن‌ها با استفاده از فناوری یادگیری عمیق بود.
در رزمایش ناتو، مارلین در سناریوی شناسایی مین‌های شناور شرکت کرد و تمامی مراحل مأموریت شامل کشف، طبقه‌بندی، هماهنگی و تبادل داده با سایر سامانه‌ها را با موفقیت پشت سر گذاشت.
قابلیت شناسایی مین در مارلین بر پایه مدل یادگیری عمیق پیشرفته‌ای طراحی شده که توسط مرکز پژوهش سامانه‌های راهبردی و بدون‌سرنشین وابسته به کارخانه کشتی‌سازی سفینه توسعه یافته است.
این مدل با استفاده از مجموعه‌ای از داده‌های واقعی و مصنوعی، که مشابهی در منابع علمی ندارد، آموزش دیده و با تحلیل تصاویر محیطی، نقشه‌ای از ناهنجاری‌های سطح دریا ترسیم می‌کند.
این سامانه سپس با مقایسه ویژگی‌های شکل، بافت، فرکانس و موقعیت هر جسم با داده‌های موجود در پایگاه سامانه‌های راهبردی و بدون‌سرنشین، تشخیص می‌دهد که شیء مشاهده‌شده مین دریایی است و یا جسمی بی‌خطر است.
کارشناسان صنعت دفاعی ترکیه اعلام کردند که مرحله بعدی پروژه، توسعه قابلیت شناسایی مین‌های زیرآبی و نظارت بر زیرساخت‌های حیاتی زیرسطحی است.
بدین ترتیب، مارلین به سامانه‌ای چندمنظوره برای دفاع دریایی، مین‌روبی و حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی تبدیل خواهد شد.
این پروژه گامی مهم در مسیر گسترش سامانه‌های خودکار دریایی ترکیه در چارچوب همکاری‌های فناورانه ناتو ارزیابی می‌شود.
