مسعود پزشکیان، رئیسجمهور ایران، روز چهارشنبه ۲۴ سپتامبر، در هشتادمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با اشاره به توافق هستهای برجام گفت: سه کشور اروپایی به دستور ایالات متحده و پس از یک دهه بدعهدی، با توسل به فشار و سوءاستفاده آشکار تلاش کردند قطعنامههای لغوشده شورای امنیت را دوباره علیه ایران احیا کنند؛ وی این اقدام را غیرقانونی و فاقد مشروعیت بینالمللی دانست.
وی با اشاره به اینکه ایران هرگز به دنبال ساخت بمب هستهای نبوده و نخواهد بود، اظهار داشت: حملات هوایی اسرائیل و ایالات متحده آمریکا به شهرها، خانهها و زیرساختهای ایران، آن هم درست در زمانی که در مسیر مذاکرات دیپلماتیک گام برمیداشتیم، خیانتی بزرگ به دیپلماسی و تضعیف کننده تلاش برای استقرار ثبات و صلح بود.
پزشکیان با تأکید بر اینکه آینده منطقه و جهان باید بر پایه همکاری، اعتماد و توسعه مشترک شکل گیرد، از روند صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان و همچنین تلاشها برای پایان جنگ اوکراین حمایت کرد.
وی افزود: امنیت واقعی نه از راه زور، بلکه از طریق اعتمادسازی، احترام متقابل و چندجانبهگرایی مبتنی بر حقوق بینالملل به دست میآید.
رئیسجمهور ایران همچنین از پیمان دفاعی میان عربستان سعودی و پاکستان استقبال کرده و آن را گامی در جهت ایجاد نظام امنیت فراگیر منطقهای توصیف کرد.
رئیسجمهور ایران تأکید کرد که آینده منطقه باید بر پایه چشماندازی مشترک و امیدبخش شکل گیرد؛ چشماندازی که امنیت جمعی، همکاری دفاعی، توسعه مشترک و پاسداشت کرامت انسانی را تضمین میکند.
وی افزود: ایران به همراه همسایگان خود خواهان منطقهای قدرتمند است که صلح پایدار را بر پایه قدرت از طریق صلح و احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها بنا کند.
پزشکیان در ادامه با اشاره به وضعیت فلسطین گفت: پس از نزدیک به دوسال نسلکشی، گرسنگی جمعی و تداوم آپارتاید در سرزمینهای اشغالی، طرح متوهمانه «اسرائیل بزرگ» با وقاحت مطرح میشود.
وی با محکومیت حمله اسرائیل به قطر تأکید کرد که جامعه جهانی طی دو سال گذشته شاهد نسلکشی در غزه، نقض حاکمیت در لبنان، تخریب زیرساختهای سوریه، حمله به یمن، گرسنگی کودکان، ترور دانشمندان ایران و تجاوز آشکار به حاکمیت کشورها بوده است.
وی خطاب به نمایندگان کشورها پرسید: آیا اینها را برای خود میپسندید؟ چه کسی برهم زننده ثبات منطقه و جهان است؟ چه کسی تهدیدی علیه صلح و امنیت بینالمللی است؟
پزشکیان در پایان خواستار ترمیم اعتبار نهادهای حقوق بینالملل و تعهد کشورها به ایجاد نظام امنیت و همکاری منطقهای در غرب آسیا شد.
